Kadınlara yapılmış olan en büyük haksızlıklardandır.
Bakın ben anneme anne bir bardak su getirir misin dahi diyemiyorum. Çünkü yıllarca bu kadın bizim yükümüzü sırtladı.
Bazen babamın hiçbir şey yapmadan (ki kendisi emekli ve sürekli uyur, akıllı telefonuyla oynar bir de)
Annemden bir şeyler istemesi veya bekliyor olması. Zırt pırt Çikardığı bulaşıklari lavaboya koyup götünu dönüp gitmesi çok canımı sıkıyor.
O sıçıyor, pisletiyor annem temizliyor. Her neyse.
Bir insan öncelikle birine yük olmaktan utanmalıdır diye düşünüyorum. Alışkanlığın bu türlüsü en çirkinidir. Birini kullanmak alışkanlık adi altında ve birinin iyi niyetini hep istismar ederek.
Eşim olacak kadın... ah öyle bir kadın olmayacak bilirim ya.
Onu hiç üzmek istemezdim, yormak istemezdim, yük olmak istemezdim. Kendi yükümü sırtlardım ve asla ona bu konuda müsadede vermezdim.
Ona yemek yapardım. Yaşardik. Ama hayat engellerden geçilecek gibi değil. Hayallere ulaşabilmek yeniden doğmak kadar yalan.
