bir bayram günü ailece ilçe ziyaretine giderler bir tek ailenin küçüğü (ben) gelmez. kapıda vedalaşırken nereden bilebilir ki insan babasını evinde son kez gördüğünü ve nereden bilebilir ki bu eve diğer gelişinin tabut içinde olacağını. evden sanki bir değil bin kişi eksilmiştir. bir süre sonra artık kabullenilir artık onun olmadığı. artık her bayram, babalar günü buruk ve sıkıntılı geçecektir. arkadaşlar babalarıyla konuşurken iç daima buruktur. hele bir de ilk tanıştığınız insan babanız ne iş yapıyor diye sorarsa.*
