Yaşanılabilecek en berbat duygu olsa gerek, kimliksiz ve kimsesiz bir biçimde hayata fırlatılıyorsunuz. Sosyal güvenceniz bitmiş, artık size harçlık verecek birileri yoktur hayatınızda. Bu dönüşüme ayak uydurmak zor da olsa, insan her zaman varolduğu koşullara tepki vermekte gecikmiyor. Evet, yaşamaya mecburuz.Ayrıca bu son küresel mali kriz, bizim kuşağın bir yerlerinde patladı gibi, evde bir yerlerimizi büyütmekten başka şansımız yok sanırım..
