Ben hep bir umudun peşinden koştum, kendime sürüyle yalan söyledim, sana tekrar bir şans vermek için çok çabaladım, senin sığındığın bahanelerin gerçek olma ihtimaline sığındım hep, bu çok acı ama insan kendisine gösterilmeyen çabayı ilgiyi bir başkasında gördüğünde geliyor bu vazgeçme eşiğine, ben senin için bir hiçmişim resmen, yinede düşünmeden edemiyor insan neden sevmediği birini hayatına alır bir insan? nasıl olsa bensiz de yaşayabiliyorsun öyle değil mi, o zaman beni neden defalarca kez hayatına soktun? sen beni hayatına değil, sen benim hayatıma soktun, geç de olsa anladım. beni kimse şu zamana kadar gerçekten senin gibi sevmedi, son bir kez konuşsak, bu sefer cidden üzmeyeceğim seni, yalanlar yalanlar. Lan insan sevmediği birine nasıl seni seviyorum der aklım almıyor ya. Bana da yazıklar olsun lan, söylediğin onca yalana, onca ihanete rağmen hala seni seviyorum. ama şunu bil, senden, kendimden, biz olabilme ihtimalimizden tüm umudumu kestim.
