haluk levent in kendini yermek icin kendine yazdigi sarkidir.
Uzun kısa bir öykü bu
Sıradan sessiz bir film gibi
Görevim anlatmak oldu
Akıtmak bendeki zehiri
Yıllar önce bir genç vardı
Yüreğini yakan bir sevda
Işıltilar sönük kaldı
Her şey böyle başladı
Tutulmuştu... Köşe başı
Kalmamıştı açık kapı
Var olmakti tek sorunu
Kaçtı durdu yıllar boyu
Sonra bakmış dünya yokmuş
Umutları göçmüş gitmiş
Parasızlık yalan sarmış
Çareyi kaçmakta bulmuş
Gordu bunu hayra yordu
Guzel seyler istiyordu
Oysa guzel artiklardi
Cok paraya satilikti
Küçük çarklar büyük çarklar
Birbirinden ne anlar
Döner durur zevke dalar
Yeni dişliler arar
Kendi oldu işte dişli
Bilmediği yola girdi
Gördü bütün gerçekleri
Sustu, durdu, herkes gibi
Şehir.. heyecan..
Onu da kendinden yaptı
Beyaz saçlar, gözler söndü
Düşündeki düşte kaldı
Haluk uzak kendine
Kalmamış derman derdine
Yok sorunum mükemmelim
Desede inanma sözüne
Kral nerde diye sorma
Sende, bende, bizde, onda
Çıplak diyen kral olur
Taç giyen oturur tahtına
Patron burda, köyde ağa
Evde koca, okulda hoca
Dayı, baba, abi, ana
Kral vardır her tarafta
Krallıklar ülkesinde
Doldurur seven kesesini
Haluk görür kaybedeni
Ne zaman baksa aynaya
itaat et biz kralız
Toz kondurma kendimize
Aslında yok terzi bile
Giysileri biz yaparız. *
