en kötü şey kanıksamaktır. kanıksamanın en ileri boyutu ise insan ölümlerini kanıksamak.
bir komutan; saldırı ve ölüm haberlerini aldığı halde golf oynamaya devam ediyorsa, bir karakol beşinci kez basılıyor ve önlem alınmıyorsa, hemen her gün bir mehmetçiğin cenazesini evine gönderen ordu, eleştirileri yanıtlamak yerine basına höykürüyor ve sansür uygulamaya başlıyorsa, orada bir kanıksama sıkıntısı var demektir.
ordu, gerçekten de " yan gelip yatma yeri değildir. " zira, o kuruma biz, biricik evlatlarımızı, canlarımızı emanet ediyoruz. onların, bir bir ölümleri vakai adliyeden görülmeye başlandığı, kanıksandığı anda, işin renginin bir anda nasıl tersine döneceğini tahmin etmek, hiç de zor olmasa gerektir.
bu ülkede hiç bir sağduyulu vatandaş, ordunun yıpranmasını istemediği gibi yıpratılmasına da izin vermez. yeter ki, ordu, bunu sağlamak için kendi gayret sarfetmesin...
