Mutluluğu hep uzaklarda aradık. Elimizdeki zenginlikleri görmeden ulaşamadığımız ne varsa mutluluğu onda sandık. Bi gün çok zengin olursak mutlu olacaktık, veya sevdiğimiz insan bizim olunca dünyanın en mutlu insanı biz olacaktık, hep neye ulaşmak zor ise mutluluğu onunla bağdaştırdık. Hep fazlasını isteyip daha mutlu olacağımızı sanıyoruz farkında mısınız? Neden sahip olduklarmizla mutlu olmaya yetinmiyoruz? Çocuklar neden hep mutluluklar biliyor musunuz çünkü düşünecek tek şeyleri sahip oldukları değerler, elinde olmayan şeyi düşünmez fazlasını istemez, mutluluk onlar için anı yaşamak tadını çıkarmaktır. Neden çocukken cocuklugumuzu yaşayıp da gençken gençliğimizi yaşayamiyoruz. Zamanı mutsuz gecirerek öldürüyoruz gençliğimizi.
Etrafıma bakıyorum insanlar mutsuz, birbirlerine karşı soğuk herkesin kendine göre sebebi var mutsuz olmak için. Ama aynı derece de mutlu olmak içinde onca sebep varken sadece olumsuza takılıp günlerce mutsuz olabiliyor. Neden kendimize bu kötülüğü yapıyoruz!!!
Artık bırakın mutsuz olmaya bahane aramayı, yaşamın tadını çıkarıp etrafa mutluluk saçın.
Yoksa bir ömür mutluluğu aramakla mutsuz bir şekilde geçer.
