dün sabah 6 buçuk sularında bjk tv'yi izliyorum.. sanlı sarıalioğlu ile röportaj yapıyolar.. anlatıyor sanlı kaptan:
''bir kupa maçında bursa'ya kaybettik.. çok üzüldük.. maçtan sonra cumartesi günkü lig maçı için kampa girmemiz gerekiyordu.. ama yönetimden abiler bize çok kızdılar elendiğimiz için.. kampı iptal ettiler, herkesi otelden kovdular.. çok canımız yandı.. akşamına içmeye gittim.. ki ağzıma sürmemiştim o güne dek! çok üzülmüştüm.. akşam eve geldim.. başladım ağlamaya.. bize nasıl yapılır böyle bir şey diye düşünmeye başladım.. inanılmaz ağrıma gitmişti.. çünkü ''çok iyi mücadele etmiştik.'' yenilmiştik ama ''çok iyi mücadele etmiştik!'' telefonu aldım elime.. vedat'ı aradım.. * bankada kaç paran var vedat ? diye sordum.. şu kadar var kaptan, hayırdır ? dedi.. bende de şu kadar var, takımı kampa biz alacağız, çocukları aramaya başla, ben otelle görüşmeye gidiyorum dedim.. ertesi sabah tüm takım otelde toplanıp kampa girdik.. yönetime ve teknik ekibe haber verdik.. herkes çok sevinmişti bu tavır karşısında.. cumartesi günkü maçı kazandık.. sezon sonunda ise hem başbakanlık kupasını hem de cumhurbaşkanlığı kupasını kazandık.. öyle bir ruhla oynuyorduk işte..''
sanırım ne zaman ki ''öyle bir ruhla'' oynamaya ve idare edilmeye başlayacak milli takımımız, işte o vakit biz de avrupa kıtasında söz söyleme hakkını elde edeceğiz..
bunun dışında bildiğin maçtı işte.. karafırın ekmeği yemek yerine peksimet yedik! hepsi o kadar..
