çok takıntım vardır ve bunlardan kurtulamamak gerçekten çok sıkıcı. mesela bir yere elim çarparsa diğer elimle de aynı yere aynı şiddetle çarparım. bu durum bacağım için de geçerlidir. hiç unutmam ilkokul 8.sınıftayım türkçe öğretmeni herkesi sıra dayağına çekti cetvelle herkesin bir eline vurdu (şakayla karışık tabi) sıra bana geldi benim de sol elime vurdu. öğretmene dedim ki ''öğretmenim sağ elime de vurur musunuz'' güldü geçti tabi. biraz gittikten sonra elimi duvara vurdum sert bir şekilde. vurduktan sonra çok rahatladım. hani böyle bütün gün sigara içmemişsiniz yemekten sonra bir dal sigara yakarsınız ya işte öyle bir rahatlama geldi. vurmasan gece uyuyamazdım. ve ne yazık ki bu özelliğim ablamdan bana geçmiş (belki özentilik belki psikolojik bilemem) aynı özellikler ablamda da var. ama özentilik olduğunu düşünmüyorum çünkü çok küçük yaşlardan beri böyleyim özentilik olsa bi zaman sonra geçerdi herhalde.
