Rahmetli babaannemin en kıymetli eşyalarından biriydi. Çünkü anlattığına göre babası gurbette çalışırken hediye getirmiş. Rus malıydı zaten. Çocukluğumun bir dönemi tavuğun kafasını izleyerek geçti. Siyah beyaz televizyonun üzerinde dururdu ve o köy evlerine özgü öğlen sessizliğini bozan sadece bu saatin tik taklarıydı. Bu ritim evdekilerin de ritmi olmuştu. Tavuk kafasını defalarca salladı, vade doldu, babaannem rahmetli oldu. Şimdi benim çalışma masamda duruyor. Tavuğun kafasını da yaptım.
