en çok o an mutlu edebiliyor kalemin mürekkebi.
ansızın uçsuz bucaksız seyahatlere dalıyor parmaklar.
yazdıkça akıyor kalemin ucundan güllerin şerbeti.
absürt bir şiir sergiliyor, elinde alkol şişesini kafasında kıran isimsiz şair.
moralim bozuldu. bir kalem, bir kağıt verin hemen.
kağıdımın rengi mavi olsun, göğe yazaduracağım şiiri.
koşarak kaçacağım sahillerden, denizlerden, tüm kütlelerden.
bana maviyi verin kalemin silahşörü onu bekler.
ve acı son. mürekkep bitti, mavi siyaha esir düştü...
