Su an gözümden akan yaşlar bu güne değil. ilk değil, az değil ama çokta değil. Hiçbir zaman yeteri kadar olmayacak. Çok zaman geçti üstümüzden, aklımda senden kalan anıları, anları acıtarak, hafızamın senle dolu olan her tarafını kanatarak. Çok geceler kan revan içinde kaldım... yeterince zaman geçti mi bilmiyorum durulmak için ama duruldum. Nedenini niçinini unuttum. Doğruyu yanlışı bıraktım. ... keşkelerle iyikilerle olmuyor... bu tarihi unutmadığını biliyorum. Sadece bunu değil, yaşadığımız birçok şeyi. Benim hafızam seninki kadar iyi olmamıştı hiç ama bize dair her şeyi hatırlıyorum.
Çok mutlu ol demiştin, olur muyum bilmiyorum. Ama galiba biz hiçbir zaman yeterince mutlu olamayacağız. Bizden gidenler buna engel hep. Benim mutlu olmaya da takatim yok artık. Beklentim de yok açıkçası. Öyle alelade ufak tefek bazı hayaller var işte, onlar da üstüme yapışan züğürt tesellileri işte.
Bir söz vardı” kimse yaşamadığı günahın masumu sayılmamalı”
Seni yargıladığım, suçladığım zamanların pişmanlığındayım şimdilerde.
Yediği içtiği ayrı gitmeyen arkadaştan, dosttan öte kardeştik biz... biliyorum gelsem beni affedeceksin. Ama gelemiyorum eski dostum.
Kendini suçladığını biliyorum.
Bunu sana söyleyebilmeyi çok isterdim.
Ben seni çoktan affettim...
