sıcak bir yaz günü perişan olmuş vaziyette kadıköyden eminönü vapuruna bindik arkadaşımla. dedik piştik sıcaktan vapurun yan tarafında oturalım dışarıda. püfür püfür geldik eminönü'ne ayaklandık inmek için ve cup diye bir ses geldi. suya baktığımda, yolculuk esnasında telefonumu kucağıma koyduğumu hatırladım. telefonum dibe doğru batıyordu, şöyle bir atılır gibi yaptım, atlamak geldi içimden... yemedi tabi.
aileme de başım döndü az kalsın ben düşüyordum, telefon düştü dedim. ne kadar salak bir çocuğumuz var bizim diye üzülsünler istemedim.
