ve james köşeyi döndüğünde onu gördü.. artık kaçınılmaz son gelmişti.. ve hatta çatmıştı..
james gözlerini kıstı.. artık kaçmayacaktı.. hayatının müsabakasına hazırdı.. hazır olmak zorundaydı.. eline kalemini aldı.. içten içe hep bugünün geleceğini bildiğinden, kalemini hep yanında taşımıştı.. ve o melun kağıdın başına gitti..
''james eve gelirken iki de ekmek kap..'' yazıyordu kağıtta..
james iki noktanın yanına üçüncüyü eklerken bir şey hissetmedi.. basitti bir bakıma.. hayatını buna adamış olmasına rağmen.. basit olsun istemezdi.. ama öyleydi..
