Hikayesi zaten kendini kanıtlamış olmakla birlikte Yapım olarak da bizim standartları aşmış bir film. Kaliteli yapım.
Ama bir zevzekliğe değinmek istiyorum. Süleyman bey benim analizim normal bir insan. Standart. Vasat dediğimiz, mükemmel olmayan iyi. Bir çocuk kurtarmış, bakmış VS. Ama onun çocuğa bağlılığı, çocuğun ona olan bağından büyük değil. Burada kahraman olan hanımefendidir. Benim gidip bir yetim çocuk evlat edinesim geldi. o dönem seçkin bir mesleği olan bir adam tüm bu olayın başrolü olarak nasıl geri dönmez anlam veremiyorum. Ve yine analizimin sonucu, yaşlanınca daha hisli hale gelen katı baba figürü Süleyman bey maalesef. Ruh hali yaş ile orantılı olarak melankoliğe yaklaştıkça bu yola daha fazla enerji harcıyor gördüğüm kadarıyla. Nur içinde yatsın, bu bir suçlama değil eleştiridir.
Yarın olsun, yeğenimle kartopu oynamaya gideceğim.
