çocukluk aşkım. aradan 11 yıl geçsede hala aklımdadır. hani derler ya yaşamadan anlamasın diye. ışte tam da bundan bahsediyorum. her sabah üşenmeden saçımı yaptığım o dakikalar, o heyecan o heves. su anda bunu kimse okumuyor biliyorum ama caylakliktan çıkınca bu güzel anımı okumanızı rica ediyorum. okulun ilk günüydü. yeni kıyafetlerimle gitmiştim okula. hemde alışkın olmadığım iğrenç bir yeşil okul kıyafetiyle. herkes değişik geliyordu. heyecanlıydım. 3hafta sonra başkanlık seçimi için oy seçimi vardı. kağıtta duran o kız ışte o zaman başladı herşey. her sabah hazırlık yapmadan kesinlikle gitmezdim. parfümler falan. 6 ay geçti. baktım bundan hayır yok bıraktım gitti. şimdi ise koca bir mutsuzluk ve sevgisizlik. kimseyi sevmiyorum artık. anlatacaklarım daha var ama yazmaya kalkarsan 3 gün sürer. o yüzden gerek yok. bunları yazarken 3 dal sigara gitti.
