bu başlık sevdim sevilmedim deyip, seveni sevemedim bile diyememenin tezahürüdür bir anlamda. her şey bir yana, şaka bir yana daha 21 yaşında hayatın baharında olup, bu denli umutsuzluğa, bir anlamda umutsuzluğun ebedi dostu olan ben bile kapılmamıştım 21 yaşımda. neden hiç sevilmedim deyip, kendinizde çok sevilecek yan bulup, buna isyan etmeniz çok normaldir aslında. hatta kendinizi değiştirmemek bile isteyebilirsiniz. keza doğru da. bir insanın seveni olacağı kadar, sevmeyeni de olabilir. herkes sizi sevmek zorunda da değildir. ama anlayabiliyorum. ben sevilmeyecek ne yaptım deyip, ve sevilmeyecek pek yan bulamayınca daha çok üzülebiliyor insan. ama bunu da seneler ilerledikçe kafasında daha sağlıklı düşünüp, olabilir normal diyebiliyor. ve diyecektir emin olun. sevilmek için çabalamak yerine, çabaladığınız için sevinin ve sevin. hiç olmadı, gidin ailenize, annenize, babanıza sarılın. aile sevgisinin sıcaklığını, samimiyetini, hiçbir tutkulu aşk tutamayabiliyor.
