çok hatalar yaptım, üzdüm, bencillikle suçladım onu hep yalnız bıraktım ve yaptıklarımı o yapmış sandım. Askere gidip kafamı toparlama fırsatım oldu. Kendime geldim ve hatalarımı anladım. Döndüğümde çok geçti, özür diledim artık değiştim aklım başıma geldi dedim ama ayrıldık, hala yüzüğü vermedi ve bir umut tekrar eski günlere döneriz diye bekliyorum.
beni görmek, konuşmak istemiyor. her yerde karşısına çıktığımı düşünüyor, evet unutmaya çalışıyor belki de ama bu kadar yaşanan mutlu günleri de silip atamıyor.
Düzeltemiyorum ve ne yaparsam geri tepiyor. Beklemekten başka yapabileceğim bir şeyin kalmadığını hissediyorum.
Sevginize, sevdiğiniz yanınızdayken sahip çıkın çünkü insanın sevdiğini ve hayallerini kaybetmesi kadar kötü bir şey yok.
