eş dost akraba periyodik bir araya gelip rahatça goygoy yapabilsin, arada gözüne tabut çarparsa vah vah iyi bilirdik rahmetliyi diyip sonra yeniden hunharca dedikoduya dönebilsin, yetmedi bir de eve gidip tıka basa karın doyurup arada bir cenaze sahibine "ah canım ya pek de sağlıklıydı geçen ay" diye yalandan duyar kasıp sonra mutfağa koşup ağzından irmik helvası veya su böreği saçarak "gençler çay kalmadı mı yeaaa" diye kötü kedi şero gibi boğaz derdine düşenleri buluşturmak için cenaze olacağına, sokarım öyle işe, cenaze menaze olmasın diyerek alnından öpülesi şıklıkta bir hareket yaparak veda etmiştir. aynı vasiyeti ilham alarak ben de cenaze menaze asla istemediğime karar verdim. yakın ailemiz ve arkadaşlarımız zaten öldüğümüzden haberdar olur herhalde bir zahmet. onlar da öyle bir günde goygoy yapmayacak kadar yakınlarımızdır. onlar bilse yeter. varsın toprağımızı belediye görevlileri döksün. varsın cenaze namazımızı iki kişi kılsın. ne fark eder ki? neyi değiştirir veya geri getirir ki? şov bizınıssa gerek yok.
bu yolda bana ışık saçtığı için kendisine geç kalmış şükranlarımı sunar, rahmet dilerim. sen nasıl bir kraliçeymişsin... diyecek bir şey yok. gidene ne diyebilirsin ki..
