Bir şey yazıp çıkacağım ben. Yaklaşık 1 seneden beri beğendiğim çocuk bugün yine kütüphanedeydi. Koca kütüphanede ön masamda ders çalışıyordu. Ne selamlaştık ne sohbet muhabbet ettik. ikimizde farkındaydık ama varlığımızın. Göz görmeyince gönül katlanıyormuş ama şu vaziyete gelmemiz beni çok üzdü. Siz siz olun sizi seven birine -en başta insan olarak- selamınızı esirgemeyin. Bir merhabadan bir iyi akşamlardan kimse ümitlenmez.
Teşekkür ederim Sayın yazarlar. iyi geceler.
