Bir hiç olduğumu itiraf etmeme gerek yok zannediyorum, insan kendini belli ediyor. itiraf olarak şunu söyleyeyim o halde:
Efsane olarak anılacak bir veda konuşması ya da yazısı bırakmak istiyorum. Bundandır sözlüğe onlarca kez veda edip geri gelişim. Hiçbirinde başaramadım, asla da başaramayacağım. Çünkü anladım ki bu uzun bir yolculuk, tek seferde insanların gönlünü kazanamaz, efsane olamazsın. günün birinde bu veda yazısı merakımın yansıması bir intihar mektubunda görülmez umarım. Yorulmadım, içimdeki hırs diri. Ama yine de pes etmek istiyorum. Sizi temin ederim ki bu kadar nazlı tabiatla yaşanmıyor. Ne yapacağım ki hesabımı sildikten sonra? Ne sanıyorsunuz siz? Yorganın altına girip hayaller kuran, bazen dünyanın en iyi futbolcusu bazen yenilmez bir savaşçıyı alt eden kahraman olan çocuğum ben. Bir keresinde mehdi'nin ordusunda itibarlı bir kumandandım. Armageddon savaşını yönettim ben hey yavrum, ondan ötesini de olamam. Sizin o nickleriniz var ya, benim biricik oyuncaklarım. hayal gücüme katılıp destek verdiğiniz için teşekkür ederim. Sırada kapanış. Ve belki bir daha asla dönmeyecek olma ihtimalimin verdiği hüzün ile nar-ı hicranı yakabilirsiniz.
