1.sınıfa gidiyordum. akşam üzeri okuldan dönerken 5 yaşındaki kardeşim ''abi heidi başladı'' diye bağırarak ta kapıda karşılıyordu. tam eve geldiğim vakit, son 5 dakikası kalmış oluyordu. bir türlü baştan sona izleyememe rağmen çok seviyordum. dağ hayatı, ihtiyar dedesi, peter isimli arkadaşı, kulakları gözlerini kapatan köpeği, keçileri, göğe uzanan ağaçlar, uçsuz bucaksız yeşillikler.. sarp kayalıklar.. bütün bu güzellikler beni benden alıyor ve hayal dünyamda bambaşka alemlere dalmama vesile oluyordu.. şimdi olsa yine izlerim. heidi gidi günler be.
