izninle,
duraklara yapıştırdığımız dizelerden en güzelini senin için koparıp,
kış toprağı terk ederken bahara kollarında sarılıp ,
bir bir tüm keşkelerinden bizi sıyırıp sana bir iyi ki bırakmak isterim.
dudaklarında belli belirsiz bir fısıltıya dönüşen tüm umutları
çıtaların arasına saklamak isterim.
izninle,
dağın eteklerinde çalan zillerden saçlarına takılan rüzgarı
parmak uçlarımla dağıtmak ,
seni şehrin tüm kalabalığını kıskandıran bir çoşkuyla
o kaldırımdan kaldırmak
kusurlarına rağmen sevecek şefkatle
kusurlarını dahi sevecek şehvetle
riyalardan arınmış en muhteşem hakikatle
güneşin battığı o yerde
o uçurtmayı , seninle uçurmak isterim.
çünkü sen .
çoraplarını çekmecesine koyarak hatrı sayılır bir takdiri hak ediyorsun.
çünkü sen.
yemeğini soğutmadan masaya gelmiş gibi geliyorsun.
çünkü sen.
sen işte.
adımlarının sesini dahi merakla bekletiyorsun.
