erich maria remarque, "garp cephesinde yeni bir şey yok" kitabında şöyle diyor:
"kendimizden kaçıyoruz artık. hayatımızdan. on sekiz yaşında idik; dünyayı, hayatı sevmeye başlamıştık, sevdiğimiz bu şeylere kurşun sıkmak zorunda kaldık. patlayan ilk mermiler kalbimize saplandı."
