film detaylarında bulduğu yoğunlukla insanı etkiliyor. bu noktada detay bilgi vermek pek doğru olmaz ama film ilerledikçe, özellikle son kısmında cleo'nun etrafında gelişen olaylar çerçevesinde, verdiği tepkiler, çoğu zaman kabullenmesi, duygularını bastırması çok etkileyici.
filmin konusu herkesi çekmeyebilir. ama filmografik açıdan filmde hiçbir faso yok. her kare ayrı güzel, yönetmenlik abidesi. herhangi bir kareyi kesin, anlık fotoğrafı masaüstü olarak kullanabilirsiniz.
-- spoiler --
a) femin seni bir daha görmek istemiyorum diyordu cleo'ya. isyan günü, burnunun dibinde bitti. adamın öldürülmesine hazırlıklıydı ama cleo'yla karşılaşmasına hazır değildi.
b) kadının çocukları kurtardıktan sonra nasıl bir bastırılmışlıktır ki, o ana kadar ağzından tek kelime çıkmamıştı bebeğiyle ilgili hissettikleri, doğumda bile tek kelime konuşmamıştı, ölmesini istediği itiraf etti.. bu nasıl bi yoğunluktur. insan kendini empati yapmaktan alıkoyamıyor, ağlamamak için zor tutuyor..
c) faşist militanların eğitimleri sırasında, hocaları, uçmamı beklemeyin, en basit hareketlerde en zordur gibi bişeyle söyledikten sonra, gözler kapalı aynı hareketi sadece cleo'nun yapması... sanki en basit gibi görünen ev işlerini toparlamanın, çocuklarla ilgilenmenin onun bir süper kahraman gibi olduğuna işaret ediyordu.. cleo tüm o küçük bedeniyle tüm ailenin ağırlığını taşıyordu, ailenin süper kahramnıydı..
