Şu an dibine kadar yaşadığım ve ağlamaktan şiş gözlerle yazdığım hissiyat. Elimde büyüyen bir canlinin boğularak öldüğü haberini aldim bugün. Siz de görmüşsünüzdür haberlerde. Köpek merkezini basan sel ve melek olmuş 8 varlık... biri de benim pablomdu. Aslında onu sahiplenen ben değilim bir abimdi ama 9 aylık kısacık hayatında minikliginden bu yana yanındaydım. Bütün yaz birlikte gezdik. Bir sürü arkadaşı oldu ve o bahçede bağlı halinden cok daha mutluydu. Canım çok acıyor. Empatisi olmayan hiç kimse beni anlayamaz. Alt tarafı bir köpekti diyecekler bir sürü insan ölüyor diyecekler ama umrumda bile değilsiniz. Onun ordaki kafesin icinde tek başına yaşadığı çaresizliği o kadar derinden hissediyorum ki... seni çok seviyorum pablo. Yanında olup seni kurtaramadığım için affet beni.
