1 seneden fazla zamandır aynı şirkette çalışıyordum. start up şirkette çalışmanın tüm zorluklarını da tüm tatminlerini de yaşadım, şükür. lakin, artık demir almak günü geldi. 1 hafta iş devrinden, iş toparlamasından sonra bugün son günüm. severek ayrılanlar şarkısını dinleyerek, kariyerim için daha önü açık bir pozisyon ve şirkete geçiyor olmanın sevincini taşıyorum.
1,5 senemi büyükçe bir poşete sığdırdım. halbuki gönül isterdi ki, amerikan filmlerindeki gibi büyük bir kutuyla karizmatik bir çıkış yapaydım.
bundan önceki şirketimde 10 yıllık çalışmanın ardından, iflas sebebi ile maaşımı zor alarak çıktığım için bir daha duygusal bağlanmam sanıyordum çalıştığım yere. anladım ki, iş yerine değil, insanlara bağlanıyorum. anladım ki, eşya ile yerleşmiyorum olduğum yere, yürekle yerleşiyorum, ayarsızca tutkulu seviyorum dokunduğum her şeyi, yaptığım her işi.
hem mutlu, hem hüzünlü bir gün oluyor sözlük.
o zaman yeni yıla, yeni başlangıçlara nina simone'den geliyor:
"It's a new dawn,
it's a new day,
it's a new life for me
And I'm feelin' good"
