arka fonda eric abi çalıyor, tuşlarından hüzün akıtadursun biz entrymizi girelim.
1+1=2 yazdığımızda kazandığımız, matematik sınavında puan olurken; hayatta 1+1'i yine 1'e eşitleyebilirsek kazanabileceğimizin puandan fazlası olduğu aşikar. fakat bunu tercih etmiyoruz ve 1 olamıyoruz. sonuç hep mağlubiyetle bitiyor.
halis bey ve begüm hanımın sevgisi pek hoştu, bi şeyler için mücadele edişleri. oysa bizler mağlubiyeti baştan kabul edip, oyunları terketmişiz. eric abi bana bunları sen yazdırıyorsun oysa ben attan düşme anımı yazacaktım veya yolda gördüğüm art arda yürüyen siyah giymiş iki adamı, at sanarak: yolda atın ne işi var deyip, hangi ülkede olduğumu sorgulayışımı, bundan sonra at yarışı oynamaya başlayacağımı.
neyse demem o ki, atlar serbest bırakıldıklarında ne de güzel koşuyorlar. bırakalım koşsunlar, ben de izleyeyim. eric abi al piyanonu düğünde çalmaya gidelim, hadi abicim.
edit: film yorumum niye dizi başlığına geçmiş. dizi hakkında bir fikrim yok.
