teizm eleştirisinde kullanılan bir kavram. insana has özelliklerin başka varlıklara atfedilmesine deniyor kabaca.
teizmin " kişisel bir tanrı konseptinden" yola çıkılarak eleştiri yapılıyor. fakat burada aklıma takılan bir şey var. insan bilinci( kavrama yetisi demek istiyorum) ve dili belli bir sınırla çevrili. tanrının, bilinci ve dili sınırlı olan bir canlıya metafizik hakkında bilgi verirken bir takım metaforlar, imgeli anlatılar kullanması, insanın bir takım özelliklerinden örneklem yapması doğalmış gibi geliyor. zira bilinç ve dil yönünden sınırlanmış olan insana, metafiziği anlatmanın en iyi yolu ya direkt olarak göstermesidir yahut imgesel, benzetmeli bir dil kullanmasıdır.
bu bağlamda tanrının öfkesi, sevmesi, hoşnut olması gibi inansı bir takım özelliklerin insanın sınırılı kapasitesinden dolayı anlatılmış örnekler olduğunu, tanrının ise bu tarz insancıl özellikleri aşkın olduğunu düşünüyorum.
not: buradaki metafizikten kasıt felsefedeki metafizik değildir.
