Metin2 oynadığım 2009-2010 yılları arasında oyunda düşük seviyedeyken pazarda bir adamla tanışmıştım. Çok istediğim bir item vardı ama o zamanın parasıyla 2 m eksikti. Adama rastgele bi pm attım. Hiç umudum yoktu. Adam "Ne zamandır oynuyorsun?" diye sordu. Ben de tramola açıldığında başladığımı söyledim. Adam pazarı kapattı ve itemi parasız bana attı. Geyik Boynuzu Yay +9 32 ortalama. Hala unutmuyorum. Nedenini binlerce teşekkürü ettikten sonra sordum. "Ninja karakteri zor kasılır, ama azimli olunca 1 VS 1 de deviremezsin. Zorlu yolun var, ben de o yollardan geçtim." dedi. Adamla sonra tanıştık. O zamanlar Ventrillo var tabii. Hakan abi. O zaman 32 yaşında. Eşinden ayrılmış bir su tesisatçısı. iş harici tek uğraşı oyundu. Neden benimle konuştuğunu hiçbir zaman anlayamadım. Ama çok şey öğretti oyunla alakalı. Nasıl pazar fiyatlarını koyacağımı, nerelerde kasılacağımı, hangi item için hangi mobları öldüreceğimi. Hakan abi aldatılmıştı. Son haftalarımızda öğrenmiştim. Ailesine bakmak için bazen geceleri barlarda çalışıp para gönderirdi. Çok iyi muhabbet kuruyordu 15 yaşında olmama rağmen. Nasıl olduğumu soruyor, derdim varsa dinliyor, derdi varsa hiç değilse bir çift kulak oluyordum. Hatta bir gün hiçbir şey yapmayıp sadece oyunda balık tutmuştuk. Hala o muhabbeti özlerim. Bir ara duygulandığım bile oldu. Eski karısıyla nasıl tanıştığını anlattı, nasıl yakın arkadaşının arkadaşıyla aldatıldığını, çocuk istediğini ama artık korktuğunu. Hep hediyeleşirdik. Tabii ki oyun içinde. Bazen görev itemlerini ona atardım. O da düşük level itemlerini yollardı pazardan buldukça. 2011 yazında Ventrillo'dan tek ve uzun bir mesajla oyunu bıraktı. Mesajın tamamını hatırlamıyorum ama birkaç cümlesi gerçekten güzeldi; "Kardeşim, yeni bir kadınla konuşmaya başlamıştık hatırlıyorsun. Ailesiyle tanışmaya Sakarya'ya gidiyorum. Birkaç hafta oyunda olamayacağım. Eğer işler yolunda giderse evlenirsem karakterimi sana vermeyi düşünüyorum. Beni gerçekten dinleyen ve karşılık beklemediğim iyiliğin karşılığını en güzel aldığım insansın. Umarım gerçek hayatta bir gün karşılaşırız. Şimdiden sınavlarında başarılar dilerim. Yine buradan yazışırız." Birkaç dakika sadece mesajı okudum. Neden bilmiyorum ama çok duygulanmıştım. Hiç yüzyüze tanışmadığım bir adam, bana o zamanın parasıyla 1200 TL eden karakterini düşünmeden verebilecek kadar sevmişti beni. Cevabım sadece "Karakterini verme abi dursun geri geldiğinde oynarsın" olmuştu. Ondan sonra Hakan abiden hiç haber almadım. Aptallık bendeydi biraz. Keşke soyadını alsaydım veya cep telefonunu vs. ama o zamanlar başına bir şey gelmesinden çok korktuğu için (çocuk kaçırmalar vs.) çekindiğini düşünüyorum.
Umarım hayatın en az insanlığın kadar güzel olmuştur Hakan Abi. Namı değer KatarRamazan. Belki iyi tanımadım seni ama arada keşke "Hiç değilse karşılıklı oturup bir çay içseydik" diyerek sigaramı çektiğim oluyor. Yani evet. Bir insanı görmeden cinsiyetsiz bir şekilde özleyebiliyorsun.
