yaşayabildiğim ve sadece o an iyi olduğum geçmiş senelerimi özledim.
odalarımızı süslemeyi , sevdiğimiz odayı kurmaları, saatlerce roman , şiir , tiyatro ve masal okuduğumuz o sanatsal odamızı.
en çok o üniversite yıllarımı özler oldum. bir mart ayının batı karadeniz’e olan yağmurlu bir gününde odamda kitaplarımın kapaklarını tek tek silip tekrar yerleştirmeyi çılgınlar gibi özledim.
bazı şeyler her zaman güzel anımsanır taki hayaller ve yaşantınızın içine biri dinamit döşemeyene dek. o da zaten kendi patlattığı bombanın fedaisi oluyor.
