sunum ve sahne fobim vardı, üniversite son sınıfta bir derste final ve vize yerine bir proje ve yıl sonunda sunum yapmamız gerekiyordu. üçer kişilik gruplar olmuştuk. son sınıfa kadar sunum yapılan derslere kalmak pahasına gitmemiştim ama işte burası son çıkıştı. mecburdum, o sunumu yapmasam diğer iki arkadaş da dersten kalacaktı. ben de araştırmaya başladım, emdr terapisini buldum. yaklaşık dört ay sürdü. ama sonunda o korkumu atlatmıştım. kulağa masal gibi geliyor ama insanların önünde konuşmayı hayal ederken bile kalbim sıkışan ben, çıkıp o sunumu yapıp dersi ba ile geçmiştim.
emdr terapisi kabaca şudur;
gecmişte yaşanan travmatik bir
olay sırasında beyin sağlıklı veriler giremez. o anda hissedilen yoğun duygular veri olarak saklanırken, bilgi kaydı yapılamaz. yalnızca duygular işlenmiştir ve olayı hatırlatan tüm benzer durumlarda duygu kontrolünü sağlaması gereken bilgiler olmadığı için tüm duygular o günkü gibi tekrar tekrar yaşanır. emdr terapisi sırasında ise sağ ve sol beyne eş zamanlı sinyaller gönderilerek olay tekrar hatırlatılırken beynin bilgi verileri kaydetmesi sağlanır. böylece benzer durumlar yaşandığında daha az ya da daha kontrollü duygusal tepkiler gösterilmeye başlar. benim travmam ise dördüncü sınıfta beni tahtaya çıkarıp saçma sapan bir sebepten dolayı tüm sınıfın önünde ağlatan sınif öğretmenim ve onunla yaşadığım türlü olaylarmış. ne olur küçük çocuklara çok dikkatli davranın. sizin hiç önemsemediğiniz şeyler o çocuğun hayatında nelere dönüşebiliyor...
