tanrının telefonlara cevap vermemesi yüzünden endişelerini dile getirmek isteyen kişinin başvurabileceği bir yöntem.
"inanamıyorum, üzgünüm tanrım sana inanamıyorum. nedenini bile unuttum, ama "yoksun yoksun" diyorum. dilim seni görmeye korkan gözlerimi teselli etmekle meşgul ve bir ses duyarım diye parmaklarım hissizleşen tenimden kulaklarımı tıkamaya yönelir her gece; rüzgar eserken senden bir mesaj almaktan korkarım. seni öylesine yok saymaya başladım ki iyiliği de unuttum, belki de sana inanmak iyilik yapabilmenin en iyi yoludur; olmasan bile yaşam ancak böyle idare edilebilir. kim bilir belki ölünce böcekler kalbime senin adını kazıyacak; kemiklerimden ayrılırken etlerim senin adını haykıracağım; ruhum seni arayacak bilinmeyenlerde, ama sen neden şimdi yoksun? "varım" demek bu kadar zor mu, bana bu aklı veren sen istiyorsun değil mi şüphede geçmesini hayatın? ben kötü müyüm tanrım, şuan kötü müyüm; bunları düşündüğüm için beni yakacak mısın? tanrım ben ne sevaplarımı hesapladım ne de yaptığım günahları abartabildim. ben yaşamaya korkar oldum, sensizlikle geçen hergün ne kadar gerçek gördüğümle bu gerçeklerin şaşırtıcılığı kalbimi yoruyor. resimlere bakıp geçmişe döndükçe zaman daha çabuk ilerliyor ne kadar boş, ne kadar amaçsız, her şey değersiz ve umursanmayacak gözüküyor gideceğimi bilen zihnime..." *
