ciddi anlamda düşününce aklın mantığın almadığı durumlar var. kusursuz evrenin tesadüfi biçimde ortaya çıkması ve bu düzenin var olması mümkün değil. ölümden sonra hesaplaşmanın olmaması da bizi bir çöpten çürümüş salatalıktan ya da yerde ezilen böcekten farksız kılar. böyle düşününce bu tasa niye ?
öte yandan dini açıdan düşünürsek birtakım hatalardan ötürü sonsuza dek cehennemde kalmak ,acı çekmek ve yanmak da oldukça gariptir. öyle ki hayat size doğduğunuz andan itibaren belli çerçeveler sunar. bu çizgilerin dışına bazen çok uğraşsanız da katiyen çıkamazsınız. sonra tutup hayırlısı dersiniz. lakin yaptığınız seçimlerden sorumluysanız bu doğumun, var oluşun ve mecburen yaptığınız hataların da suçlusu sizsiniz. ee ama seçmedin ki? sonucunun da sonsuz cehennem olması biraz tuhaf değil midir ? kaldı ki hatasız insan da yoktur. hepimiz cehennemliğiz öyleyse. insan bir de nefsiyle yaratılmış ee onu veren de allah. o zaman peki bu hayatın ne kadarı kendi seçimlerimiz, kaderimiz ? yedi yaşında ölen bir çocuğun örneğin ne suçu vardır, aç diye ekmek çalan adamın?
