Her cümlesinde eksiklik hissini derinlere işleyen ve sesi ile sözlerin şarkının sonuna doğru keskinleşip yükselip en sonunda patladığı bir şarkıdır. Sesin o yükselmesinden sonra ise diğer şarkılarda olduğu gibi hafifleyip devam etmesi güzel bir detay. Şarkının sözleri her zaman etkilemiştir hala bile ayni hissi verir.
hep aynı sessizlikle geliyor gece..
hep aynı yalan dolan masalları dinliyorum yine..
hep aynı yüzler..
hep aynı sesler peşimde..
anlatamıyorum inandıramıyorum kendime..
sen benim yarım kalan cümlelerimsin..
hiç söyleyemediğim söylemediğim o sözlerim..
sen benim hiç ısınmayan ellerimsin..
hiç unutamayan unutmayan o kalbim..
sen benim eksik kalan yerimsin..
kapattığım pencereler güneşlere çektiğim o perdelerim..
sen benim hiç sevmediğim sessizliğimsin..
kaybettiğim yolum korktuğum karanlık hiç tutamadığım o yeminlerim..
sen benim terkettiğim şehirlerimsin..
düştüğüm çukur uzanan ellerim hiç tutunamadığım o gidenlerim..
sen benim kovulduğum cennetimsin..
eğdiğim yüzüm sövdüğüm aydınlığa hiç açamadığım gözlerim..
