tesadüfi olarak dün bir videosuna denk geldiğim inanılmaz neşe dolu bir kişilik.
hayatında kansere yakalandığını, tedavi süreçlerinin ne kadar zor geçtiğini, ailesinin ve kendisinin nasıl zorluklarla karşılaştığını somurtarak değil güleryüzlü şekilde anlatıyordu açıkçası ben bu duruma hayran kaldım. Çünkü 20 yaşında herhangi birisi kansere yakalanıp, kemoterapi ve ardından bacağını kaybetmesine rağmen etrafa neşe saçabiliyorsa buna köstek değil destek olunmalıdır.
primci vs. denilmiş, arkadaş bu kız 20 yaşında Tedx konuşmacısı olarak sahneye çıkıyor ve videolarını, yazdığı yazıları bir bölümünü okuduysanız kendisinin bu kadar insana ulaşacağını bile tahmin etmemiş ki etse bile kanser denilen ve en çok morale ihtiyaç duyulan bir hastalık için yapılmayacak bir şey mi?
eleştiri kavramını çok yanlış anlıyoruz toplum olarak ve bu yüzden insanların hevesleri çok çabuk kırılıyor. yıkıcı eleştiri yerine yapıcı şekilde eleştiri yapana da can feda.
ben; anlatış tarzını, hayat tecrübesini, samimiyetini sevdim. Her zaman elimden geldiği kadar destek olacağım.
