belli bir yaşa kadar herkeste görülür, zira o yaşlarda insanda yersiz bir özgüven olur. her şeyin en iyisini hak ettiğini, bunu da elde edebilecek güce sahip olduğunu düşünür.
ama zamanla törpüleniyor, olgunlaşıyor, yavaş yavaş gerçek dünyayla tanışıyor insan.
bunu aşamayanlar ise mükemmeliyetçilik hastalığına yakalanıyor.
hem kendini hem de çevresindekileri mahvediyor. hiçbir zaman mutlu olamıyor ve mutlu da edemiyor.
kısacası zehir saçıyor.
ne demiş mevlana;
Yüzde ısrar etme, doksan da olur
insan dediğinde noksan da olur
Sakın büyüklenme, elde neler var
Bir ben varım deme yoksan da olur
Hatasız dost arayan dosttan da olur
