kendisi bizim semtte oturduğundan olabilir, manyaktır. bildiğin sokak köpeğine sevmek niyetiyle yaklaşıp, havlayan ve koşmaya başlayan köpeğin gazabına uğramış, kaçmaya başlamıştır. tek kolu havada bağırıp çağırırken, diğer eliyle de açıldığını sandığı belini kapatmaya çalışmaktadır. hiç öyle ufak çocuktur falan deme, değil anasını satayım.
işte o anı gözlemledikten sonra, hidayete erdiğimi, hayatın anlamını bulduğumu, nirvanayı cebime attığımı fark ettim. anladım ki bel, candan daha önemli, götten gidecek 250 gramdan daha kıymetli ve olmazsa olmaz kız uzvuymuş...
bu hareketinin mantığını çözmek için değerli zamanımdan 5 dakika kadar ayırıp, pipomu diğer elime geçirip, çenemi tuttum. (arada düşünmek de lazım) lakin bir sonuca varamadım. "siktiğimin salağına bak lan" diyerek kankaya işaret edip, hayvanlar gibi gülüp taşşak geçtim.
