özlenen sobanın sıcaklığı değil, zamanın sıcaklığıdır.
akşam yemeği yendikten sonra kimse eline telefonunu alıp köşesine çekilmezdi, televizyonda izlenmeye değer tek bir şey olurdu, özellikle pazar akşamıysa bizimkiler den hemen sonra başlayan parliament sinema kulübü filmi.
yemek yendikten sonra anne elinde tepsiyle odaya girer büyükler çay küçüklere meyve verir, kanepenin sobaya en uzak kısmına oturur. yakın kısmında baba olur, çocuklar sobanın dibinde yerdeki minderde oturur.
soyulan mandalina kabukları sobanın üzerine bırakıldıktan sonra bizimkiler dizisi izlenirdi ve eğer çocuksan dizi bitsin istemezdin. çünkü biliyorsun ki pazar akşamı banyosu yaklaşıyor.
ama şunu da bilirsin, en güzeli banyodan havluya sarılı halde çıkıp doğru sobanın başına oturmaktır.
satırlarıma burada son verirken gözlerimden akan son damlayı silmeyip dudağımın üzerine gelmesini bekledim. sonra küçük bi dil darbesiyle tadına baktım.
