Özelleştirme'yi ilk duyduğumuzda sevimli gelirdi kulağa. Yatan, vatandaşa kötü davranan memurlardan kurtulacağımız inancı hakimdi çünkü. Ancak aradan geçen süreçte özelleştirilmeyen kalmadı ve sonuç:
-Sözkonusu önemli kuruluşların tapusu artık bizde değil.
-Önceden 1 lira ise artık 5 lira oldu, çünkü karlılık esası mevcut. Mağdur olan halk oluyor.
-Bu işletmelerin devasa gelirlerinden benim devletim nasiplenemiyor.
Şimdi dönelim eski sisteme. Evet çalışmayan, vatandaşı hayvan olarak gören bir memur yapısı vardı. Kar etmeyen, torpille kadrolaşmış kurumlar mevcuttu. Ancak bunun kurtuluş çaresi 657'yi lağv etmek, devlet memurlarının da tıpkı özel sektör sistemine tabi olmasıdır. iş yapmayan, vatandaşa zart zurt yapanı koyucan kapının önüne ki görsün ebesininkini.
Sağlık sektöründe dikkat ediyorum, eskiden devlet hastanelerinde vatandaşa parlayan doktorlar mevcuttu, şimdi gittiğinizde hoşgeldiniz, geçmiş olsun diyen doktorlar var. Demek ki bunda dahi bir evrilme var.
Tarım ve hayvancılıkta perişan bir haldeyiz. Devlet dünyanın teşviğini veriyor, hibe veriyor. Sonuç=hezeyan. Vatandaş devletten aldığını işletemiyor ya da o paraları alıp bi güzel yiyor, üretim de yapmıyor. Bu para kimin parası? Hepimizin. Şu rezalete bakın; parayla rezil olmak buna denir. Ayrıca bu paraları alan köylü artık çalışmaya da gerek duymuyor, üretim artmak yerine düşüyor, kısacası üretim teşviği değil yatma teşviği bu. Bu saçmalık yerine devlet çıksa gücünü ortaya koyup mesela falan yerde 500 bin hayvan kapasiteli yer açsa, oraya o bölgeden istihdam da sağlasa, o boşa dağıttığı paraları böylece doğrudan üretime aktarsa belki de ülke bu teşviklerin hem geri dönüşünü alacak, hem bizler brezilyadan hayvan almaktan kurtulucaz, hem belki de dünyaya hayvan satan lider ülke olucaz.
