kendisine 1000. entry'mi armagan etmek ugruna bir kac entry'de ayar yaptigim, ve mutlu sona ula$tigim yazar.
aydinlik bir gunun karanlik dakikalariydi. karanlik derken, fazlasiyla degil, belki biraz puslu. arkaplanda, 'no one knew me, no one knew me... hello teacher tell me what s my lesson, look right through me, look right through me...' sozcukleri geci$iyordu. antipatinin doruklarinda, egolarimizi terlikle vurarak yati$tiriyorduk.
o zamanlar ne bir sakali, ne bir kupesi, ne de bir yarasi vardi. ya da ben goremiyordum. aslinda, ilk gordugumuzde ona ucan kafa atmak istememi$tim, sadece ayni yolun farkli yolculariydik.* ayni $eyleri farkli zamanlarda ya$iyorduk belki de, olgunla$iyorduk, o daha cabuk kizariyordu. benim icim pembeydi, kanli bir biftek gibi.
degerini ilk ba$ta kavrayamami$tim, cocuksu, tatmin edemedigim isteklerin arkasina koydum onu, umursamadim, dedim ya, ye$il bir limon gibiydim, ek$i degil aciydim. o da atlatmami$ti $uphesiz, dizginliyordu, ben yapamiyordum. unuttum, unutuldu. hatirladigimda ise, bir hayli gecti aslinda. yine de u$udugumu gordu, battaniyesini payla$iyordu benimle.
ictik, sarho$ olduk, ayni yatakta sizdik, saklandik, sakladik kimi tabula$mi$, kimisi ise ayan beyan ortada, apacik gozumuze sokulan nesneleri. benim ba$ka bir aptalligima daha fazla tolerans gosteremedi, hakliydi. hakli oldugunu yine kanitladi, daha sonrasinda.
bilir, ama belki de bu kez bilemedi ki, en cok deneyim, en cok acidan gelir. benim de canim yanmi$ti, ancak onu anlayamadim. buz adamdi benim icin, birbirimizin satranc oynunda kendi kurallarimiza maglup oluyorduk tekrar ve tekrar. ama son kez affetti beni, son kez. bu gercekten, onunla oynayacagimiz belki de son oyundu. artik bitime yakla$iyorduk.
o gun, artik bellegimde silinemez bir leke. damlalar biraktiginda yataginda, anlayamadim, duygusuzdum, hissedemedim. gittiginde, terk edilmi$ hissettim. ikimizin de birbirimize ihtiyaci var sanarken, o... sen yoktun. ama olgundum artik, anliyordum. o haberi ilk aldigimda, sana acimadim. hem de hic. yuceltmedim de. biliyordun, biliyordum, ikimiz, belki de bir daha goru$meyecek olsak bile, belki de bir daha gozlerimizin en karanlik derinliklerinde cati$amayacak olsak bile, yolda$tik.
