Zira ben böyle bir insan tanıdım kalbi güzeldi düşünceleri fikirleri yaşanan olaylarda hiçbir suçu olmasa bile hep kendini suçlardı herkesten her şeyden sürekli özür dilerdi onu tanımadan önce dış görünüşünden mütevellit bana pek çekici gelmiyordu fakat onu tanıdıkça her şeyi güzel gelmeye başladı farklı bir şiire karıştı farklı bir şehire bilgisine aç olduğum sonsuz bir kitaba dönüştü kendisi ben ona güzel baktıkça o minik kalbi gibi yüzüde güzelleşti ne tuhaf hep çirkin olduğunu söylerdi milyonlarca kez kızmışımdır ona bu yüzden fakat resimlerini çizerim hep çizimlerimi görenler onu gördüklerinde benzemiyor ki derler bana ben hiraya hiç erişemedim ama onun yüzü o huzuru bana veriyor derdim bende ona arkadaşlıktan başka farklı bir his beslemedim hiç ama zihnimde farklı şekillenmiş yine de evet.
