filmi boyunca masalsı bir hikaye ile izliyorsunuz. hülyalı gözlerle dekorlara ve oyunculuğa kilitlenmiş durumdasınız. film sonunda ise hıçkırıklara boğularak ağlama duruma gelmişsinizdir... en azından ben öyle oldum...
hollywood eleştirmenlerinin dilinden :
" burton izleyeciyi masalsı bir dünyaya davet ediyor "
" burton baba oğul ilişkisini irdeliyor... ağlatıyor... "
" tim'in masalında herkese yer var "
" Ewan McGregor masalsı bir dünyada bir delikanlı bir romantik, Albert Finney ise son dönemie yatağında ağlatıyor... işte edward bloom "
