Aylardan mayıs akşam saat dokuza yirmi vardı size o kişiden Malibu takma ismi ile hitab edeceğim. Sıkıcı bir gün geçmişti akşam Malibu’yu aradım ve evinin oradan geçeceğimi ve cama çıkmasını istemiştim masumcaydı biraz bende nereden esti bilemiyorum sonra atladım yataktan önüme ilk gelen ne varsa üstüme alıp çıktım. yolda beni aramıştı evden geldiğimi bilmiyordu hani nerdesin seni bulamıyorum demişti telefonda evlerinin önündeki parktan ona bakmaktı asıl amaç ama nasıl gereksiz bir meyal anlamışsınızdır. -ketıla su koydum kahve yapacağım demişti, içimden eli boş gitmemek geldi yolda trafikten sıyrılmak için dar sokaklardan hızla ilerliyordum ki bir markete rastladım hemen durup onun seveceğini düşündüğüm oreo, milka vs aldım birkaç paket. sonra hızla onun evinin olduğu sokağa geldim ki inip karşısındaki parka baktım, sonra onun katına yanmıyordu ışıkları tuhaftı kötü hissettim kendim 1 dakikalığına derken adeta big bang gibi birşey oldu binanın girişindeki ışıkları yandı ellerinde buharı üstünde tüten kahve kupaları ve koltuklarında ise minder, kafasında rastgele bağlanmış bir saç bandı ile o derin tebessüm ile karşılaştım ne diyeceğimi bilemedim sadece baktım bana doğru geliyordu bayağı geri adım atamadım bi anda sana kahve getirdim çok sıcak dedi ve bana uzattı hala tek kelime edemeden yağmur sonrası çıkan o ferah koku eşliğinde parka banklardan birine geçtik yüzü karşıdaki Ankara manzarasına dönüktü havadan sudan konuşmalardan sonra gülümseyerek bana döndü, telefona gelen bildirim ışığı ile yüzündeki gülümseme ile beraber gözündeki yaşları aydınlattı.
O anı hiç unutamadım aynı o ferah yağmur sonrası kokusu bana o anı anımsatıyor ve duygulanıyorum ve tek zayıf noktam duygusallık.
