Yıllar önce gazetenin kuponla verdikleriyle atari serüvenine başlamıştım.O zamanlar 1 in 99999 diye kasetler vardı,5 farklı oyunun binlerce değişik versiyonunu yeni oyun diye yuttururlardı.
Biraz daha büyüdüğümde Sega Mega Drive aldi babam.Abimle benim en sevdiğimiz atari oyunu buydu.Siyahti,havaliydi.Şu anda adını hatırlayamadığım harika bir motor yarışı vardı.Yarışırken rakibe zincirle veya yumrukla saldirabiliyordun.Japon alfabeli Tsubasa vardi var oğlu vardı.
Bir süre sonra bu PlayStation çıktı piyasaya.Hic unutmam 350 Tlydi.Babam bize bundan almamıştı nedense.Ama kuzenimde vardı.Bu piç hiç oynatmazdi beni, misafirliğe ne zaman gitsek konsolun kurulu olduğu odayı annesi kilitlerdi, nadiren izin verdikleri zaman da hep bu piç oynardı.
Bir süre sonra babam bu durumun farkina vardi amcamin ağzına sıçtı.Ertesi gün gitti bana bir PlayStation aldı.Kutusu o kadar güzeldi ki ilk arabamı aldığım gun bile o kadar güzel bir his yaşamamıştım.Ertesi gün babamla kuruluma oturdk cdleri taktık.Taktikca hata verdi.Tukurerek temizledik,kolonyayla temizledik cdler çalışmıyordu.Saalerce uğraştık,en son herkes uyudugunda gizlice denemeye devam ettim karanlıkta korka korka.
Sonuç başarısız oldu,Sony jeneriğini izlemekten midem bulanmisti.Ertesi gün babam bozuk diye konsolu iade etti.Yillar sonra öğrendik ki cd korsanmiş ve makinaya çip takılması gerekiyormuş.
Sonra ne oldu buyuduk iş güç sahibi olduk bu serinin son modelini aldım.inanin o heyecanın yarısını bile hissetmedim.
insanın en güzel küçüklük anılarından birisidir bu meret.Son olarak kuzen sen küçükken de pictin şimdi de piçsin.
