Dünyanın en berbat duygusu sevdiğin birini, yada hiç tanımadığın birini, hak etse de etmese de kırmak ve incitmektir. Aniden parlayıp agresif bir tavırla azarlamak ve ona karşı kötü davranmak kötü konuşmaktır. O yüzden atalarımız demiş ki; kılıç yarası geçer, ama dil yarası geçmez. iyi kullar, kötülüğe karşı asla kötülükle mukabele edemezler. Bu noktada duranlar ise cenabı hakkın üstün seciyeli ve ahlaklı kâmil kullarıdır. Bizim gibi avam insanlar için bu muhaldir (olması, gerçekleşmesi olanaksız) peki Dostunu nasıl tanırsın biliyor musun? Herhangi bir şekilde Öfkelenip istemeden Sen onun birazcık damarına bastığında, veya farkında olmadan yaptığın küçük bir yanlışında sana karşı adaletle mukavemet edip karşılık verirken, belaltı vurup canını yakmıyorsa, o kişi senin gerçek dostundur. Tabi aynı durumda sende o şekilde davranmıyorsan, kusura bakma sen de ona dost olamamışsın. Hatta ilaveten kalbinden de ona karşı gizliden kin gütmeyeceksin. Rövanş arayıp fırsat kollamayaksın.
