Bir kaç gün önce okurken insanlar aşık oluyor bee! Diye içimden vay beeler falan geçiriyordum.
Fakat sonrasında bunun ne kadar azap verici olduğunu bir kez daha gördüm.
insanın kafasının boş, kalbinin rahat olması ne güzel nimet.
Aksi halde bu acı da insanı yemeden içmeden uykudan kesecek noktaya gelebiliyor anlamsız bir şekilde.
Kalbini neye bağladığınla alakalı, Nasiple doğrudan ilgili diyebiliriz.
Ayrıca sevgi karşılıksız olmalı. Bi insanı sevdiğinizde onunda sizi sevmesini beklemek zorunda değilsiniz. iş bu noktada farklı yere gidiyor. Ardından gelsin acılar, gitsin uykusuz geceler.
Ve yukarıdaki arkadaşa katılıyorum, platonik bu. Ömür boyu ızdırap verecek bir sevda değil ki.
Yeniden karşına beğeneceğin biri çıkar unutulur tüm sıkıntılar..
-Bence-
