çocukluk döneminin ulaşılmaz saatiydi benim için 21:45. galatasaray'ın avrupa takımı olduğu zamanlar benim ilkokul yıllarıma denk geliyor. uefa kupası final maçının uzatmalarını izlememe bile müsade edilmeyen bir evde yaşadığım da düşünülürse, çok büyük bir hayaldi benim için 21:45 keyfini yaşayabilmek. yıllar geçti, ben büyüdüm. artık ilk devreyi izleyebildiğim maçlar oluyordu. ama gel gelelim eski galatasaray değildi artık sahadaki. daha önemlisi, şampiyonlar ligine hasret kaldık. şimdi üniversitede okuyorum,istedğim saat yatabiliyorum. ama galatasaray'ım yerine fenerbahçe'yi izliyorum. büyüdükçe kaybolan umutlarımdan sadece biridir 21:45. şimdilerde sadece futbol izledğim sıradan bir zaman dilimi..
