Hiç olmadık yerde, toplu taşımada, toplantı sırasında vs.. zınk diye gelen zapt edilmesi güç gülmedir.
Dudaklar ısırılır, halı motifi izlenir, en berbat senaryolar, en hüzünlü anılara odaklanılır ama nafile!
Boğaza takılan gıcık gibi, susturulması imkânsızdır çoğu zaman.
Metroda, tramvayda, deli muamelesi görmekten ürktüğümden midir nedir, telefonu kulağıma götürüp sanki karşımdakiyle gülüşüyoruz gibi yapmışlığım vardır. Evet!
