bir kişiyi idam veya başka bir metodla öldürmek o kişiyi otomatikmen kahraman ilan etmektir ve tarih bunun örnekleriyle doludur.
(şimdi vereceğim örneklerdeki karakterlerin; kesinlikle apo denen bebek katiliyle aynı kefeye konulduğu anlamı çıkmasın)
deniz gezmiş'i düşünün belki ondan daha fazla davasını benimsemiş savunmuş, mücadelesini vermiş yüzlerce fikirdaşı vardır. ama deniz'i tarihe kazıyan ve birilerinin gözünde kahraman kılan genç yaşta inandığı dava uğrunda asılmasıdır.
nazım hikmet'i nazım hikmet yapan onun alanında alternatifsiz olmayışı değil inandıkları yüzünden memleketinden sürülmesi ve vatanında ölememesidir. oysa tarih onlarca adı sanı az duyulmuş nazımlar'la doludur.
bugun che guavera'ya duyulan saygı sevgi kendisinden onlarca yıl fazla yaşamış fidel castro'dan onlarca kat fazladır. bu da onun fidel'den daha önemli bir adam olduğu için değil, inandığı uğrunda öldürülmesinden kaynaklanmaktadır.
örnekler onlarla çoğaltılabilir. gönül ister ki bu hain en acı şekilde öldürülsün. ama gelecek nesillere ve ileriki tarihe gereksiz bir kahraman katmak istemiyorsak aklıselim olmalıyız. hem hapis hayatı yaşamış kişiler bilir ki; mahpusluk bazısı için hergün ölmektir. geçtiğimiz yıllarda italya'da müebbet mahkumu bir kısım mahpus idam edilmek için dilekçe vermiştir samimi bir şekilde ama devlet kabul etmemiştir.
bugün en büyük başarı bu bebek katilini son nefesine kadar hapisten çıkarmamaktır. ilerleyen yıllarda onu bile affedecek yasarın çıkartılması hususu cidden endişe vericidir.
